ای دوست!
زاد برگیر که سفر نزدیک است و ادب آموز که صحبت ملوک بس باریک است واز ندامت چراغی برافروز که عقبه تاریک است
ایمن منشین که هلاک شوی!
ایمن آنگه شوی که باایمان زیرخاک شوی
نه در رنگ پوست نگر،نه در نقد دوست نگر!
گر درآئی درباز است و اگر نیایی خدای بی نیاز است
از او خواه که دارد و میخواهد که بخواهی
از او مخواه که ندارد و میترسد که بخواهی!
بدانکه کار نه به روزه و نماز است که به شکستگی و نیاز است...
ای زاهد خودبین که نه ای محرم راز
چندین به نماز و روزه ی خویش مناز
کارت زنیاز می گشاید نه نماز
بازیچه بود نماز بی صدق و نیاز
نماز افزونی،کار پیره زنانست و روزهِ زیاده
از ماه رمضان ، صرفه نان است وحج کردن
تماشای جهان است...
نان ده که نان دادن کار مردان است
یه روزی خودم و دلم عاشق یکی و دلش شدیم
ولی اون خودم و دلم رو از دلش روند
دیروز با یه دسته گل اومد دیدنم
با یه نگاه مهربون
نگاهی که سالها ازم دریغش می کرد
گریه کرد و گفت:
دلش برام تنگ شده
ولی من فقط نگاش کردم
چون کاری نمیتونستم بکنم
فقط وقتی رفت سنگ قبرم از اشکاش خیس شده بود…
یادم باشدحرفی نزنم که به کسی بربخورد
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد
خطی ننویسم که آزاردهدکسی را
یادم باشدکه روز و روزگارخوش است
وتنهادل مادل نیست.
یادم باشدبایددربرابرفریادها سکوت کنم وبرای سیاهی ها نوربپاشم.
یادم باشدازچشمه،درس خروش بگیرم وازآسمان،درس پاک زیستن.
یادم باشدکه سنگ،خیلی تنهاست.
چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان
نه به دستی ظرفی را چرک میکنند
نه به حرفی دلی را آلوده
تنها به شمعی قانعند
واندکی سکوت......