تو ای حسین! برای رسول خدا(ص) فرزند و برای قرآن، سند و برای امت، بازویی بودی، در طاعت خدا تلاشگر و نسبت به عهد و پیمان، حافظ و مراقب بودی، از راه فاسقان سر بر می‏تافتی، آه می‏کشیدی؛ آه آدمی که به رنج و زحمت افتاده است. رکوع و سجود تو طولانی بود، زاهد و پارسای دنیا بودی؛ زهد و اعراض کسی که از دنیا رخت بر کشیده است و با دیده وحشت زده به آ‌ن نگاه می‏کردی». (بحارالانوار، جلد 101، صفحه 239، حکمت

پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

در شب معراج، وقتی به آسمان رسیدم، ملكی را دیدم كه هزار دست داشت و در هر دستی

هزار انگشت. آن ملك به كمك دست ها و انگشتانش مشغول حساب كردن و شمارش بود؛

از جبرئیل كه مرا همراهی می كرد پرسیدم:این ملك كیست؟ و چه چیز را حساب می كند؟

جبرئیل گفت: این ملك، موكل به دانه‌های باران است. او محاسبه می كند كه چند قطره باران

از آسمان به زمین نازل شده است. پس من به آن ملك گفتم: آیا می دانی كه از آغاز آفرینش

دنیا تا كنون، چند قطره باران به زمین نازل شده است؟

گفت: یا رسول الله، قسم به آن خدایی كه تو را به حق فرستاده، علاوه بر این كه می دانم تا

كنون چند قطره باران نازل شده، حتی محل نزول آن ها را نیز به تفكیك می دانم و از تعداد

قطره های باران نازل شده بر بیابان، معمور، بستان، شوره‌زار و قبرستان هم اطلاع دقیق

دارم. حضرت فرمودند من از این همه دقت در حفظ شمارش باران در تعجب شدم.

آنگاه ملك گفت: یارسول الله، با وجود این همه دقت و دست و انگشتان برای شمارش، هنوز

در محاسبه یك چیز، ناتوان مانده‌ام. پرسیدم: كدام چیز؟ گفت: «قومی از امت شما كه وقتی

اسم مبارك شما را بشنوند صلوات می فرستند و من قدرت محاسبه ثواب آن صلوات را ندارم»

پس بر محمد و آل محمد صلوات

 نمی دانم از او چه بگویم؟ چه گونه بگویم ؟ خواستم از “بوسوئه” تقلید کنم،خطیب نام ور فرانسه،که روزی در مجلسی با حضور لویی ، از “مریم ” سخن می گفت.

گفت هزار هفتصد سال است که همه سخن وران عالم درباره مریم داد سخن داده اند.

هزار و هفتصد سال است که همه فیلسوفان و متفکران در شرق و غرب ، ارزش های مریم را بیان کرده اند.

هزار و هفتصد سال است که شاعران جهان ، درستایش مریم همه ذوق و قدرت خلاقه شان را به کار گرفته اند.

هزار و هفتصد سال است که همه هنرمندان ، چهره نگاران، پیکره سازان بشر ، درنشان دادن سیما و حالات مریم هنرمندی های اعجاز گر کرده اند.

اما مجموعه گفته ها و اندیشه ها و کوشش ها و هنرمندی های همه در طول این قرن ها بسیار ، به اندازه این کلمه نتوانسته اند عظمت مریم را بازگویند که:

“مریم ،مادر عیسی است.”

و من خواستم با چنین شیوه ای از فاطمه بگویم . باز درماندم:

خواستم بگویم که فاطمه دختر خدیجه بزرگ است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه دختر محمد است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم فاطمه همسر علی (ع) است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم  که فاطمه مادر حسنین است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم فاطمه مادر زینب است.

باز دیدم که فاطمه نیست.

نه ، این همه هست و این همه ، فاطمه نیست.

“فاطمه ، فاطمه است”

ز احمد تا احد یک میم فرق است

جهانی اندر این یک میم غرق است

حضرت محمد (ص) در عام الفیل به سال 570 میلادی در روز جمعه 17 ربیع الاول قدم به عرصه این جهان خاکی نهاد و با وجودش عالمی را از جهل و گمراهی نجات بخشید. او عرش نشینی بود که با فرش نشینان همراه گشت تا آنان را هم با خود به عرش ببرد(بقیه در ادامه ی مطلب)